Pracodawca ma zgodnie z określonymi wymaganiami, obowiązek tworzenia pracowniczych programów emerytalnych dla swoich pracowników. Program jest uważany za część umowy płacowej, a pracodawca odprowadza składkę, która trafia do funduszu emerytalnego pracownika.

Nadzór oraz kontrolę nad obowiązkiem pracodawcy w zakresie programu emerytalnego dla pracowników prowadzi Skatteetaten, zgodnie z OTP-loven § 2 (4).

Programy emerytalne mają na celu zabezpieczenie emerytury pracowników. Należy je utworzyć w ciągu sześciu miesięcy od spełnienia warunków określonych w OTP loven § 1 i 2.

Zgodnie z przepisami pracodawca musi odkładać co najmniej 2% od dochodu pracownika. Pracownik, który odchodzi od prywatnego pracodawcy z emeryturą o zdefiniowanym świadczeniu, zabiera ze sobą polisę z nabytymi uprawnieniami emerytalnymi. Gdy pracownik zdecyduje, że nie zostaje w obecnym towarzystwie ubezpieczeniowym, to polisę automatycznie przenosi się do ubezpieczyciela nowego pracodawcy. Jeśli pracodawca prowadzi program składkowy, pracownikowi wydaje się zaświadczenie o kapitale emerytalnym.

Obowiązkowe ubezpieczenie emerytalne (OTP) jest obligatoryjne gdy:

1. Firma ma przynajmniej 2 pracowników, którzy są w pośredni bądź bezpośredni sposób właścicielami firmy oraz oboje mają min. 75% etatu. Gdy w firmie zatrudniony jest tylko właściciel, nawet na 100%, to obowiązku OTP nie ma.
2. Firma zatrudnia minimalnie 1 pracownika (który nie jest właścicielem firmy) na etat min. 75%.
3. Firma zatrudnia pracowników (dowolna ilość) którzy sumarycznie pracują na 2 etatach, oraz każdy z nich ma min 20% etatu – czyli np. jest 11 pracowników na 20% etatu – oni muszą mieć OTP.

Kto powinien być objęty systemem emerytalnym?

O ile przepisy nie stanowią inaczej, pracownicy muszą mieć zarejestrowane OTP ze skutkiem od pierwszego dnia pracy lub od momentu spełnienia przez pracownika wymagań opisanych poniżej.

Firma jest zobowiązana do prowadzenia pracowniczego programu emerytalnego dla wszystkich pracowników, którzy:

• ukończyli 13 lat,
• zarobili ponad 1000 NOK, co zwykle stanowi limit wynagrodzenia podlegającego zgłoszeniu w a-meldingu. Dla firm i organizacji zwolnionych z podatku limit wynosi 10 000 NOK,
• podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu.

Właściciel jednoosobowej działalności gospodarczej może wybrać, czy chce być członkiem systemu emerytalnego, czy nie. Należy pamiętać, że jeśli właściciel takiej firmy zdecyduje się nie być objętym obowiązkowym programem emerytalnym, osoba ta nie może założyć dobrowolnego programu emerytalnego na zasadach określonych w ustawie o emeryturach o zdefiniowanej składce § 2-3 (2).

Tvangsmulkt

Jeżeli firma objęta obowiązkiem OTP, nie dopełniła go, urząd zobowiąże firmę do zawarcia umowy w wyznaczonym terminie.

W przypadku niedotrzymania terminu trzeba będzie ponieść obowiązkową karę pieniężną w wysokości 250 NOK na pracownika dziennie i będzie ona obowiązywać do czasu ustanowienia systemu emerytalnego.